De NZa is met meerdere partijen bezig met de doorontwikkeling van revalidatiezorg. De planning was om in 2020 een nieuwe modulaire productstructuur in te voeren. Dat gaat om meerdere redenen niet lukken.
Bij de doorontwikkeling van de productstructuur ligt de focus op de geleverde zorg, in plaats van op de bestede tijd. Drie pijlers zijn daarbij belangrijk:
- Inzicht in de zorgzwaarte van de patiënt (patiëntendoelgroepen)
- Medisch herkenbare producten (behandelprofielen/programma’s)
- Verantwoording aard en omvang van de verleende zorg (modules)
Met de modules is gestart in 2014, in nauwe samenwerking met Revalidatie Nederland (RN). Die heeft op zijn beurt contact met de Vereniging Revalidatie artsen (VRA). Daarnaast is ook Zorgverzekeraars Nederland (ZN) goed aangehaakt. Het uitstellen van de nieuwe productstructuur heeft een paar redenen.
Onvoldoende kwaliteit data
Gedurende het proces is gebleken dat de aanleveringen aan DIS onbruikbaar zijn, omdat deze op onvoldoende detailniveau zijn aangeleverd. Hierdoor zijn we afhankelijk van de datamonitor die RN in eerste instantie heeft opgezet voor eigen gebruik. RN heeft de datamonitor nu ook breder uitgezet. Die data wordt doorgeleverd aan de NZa. Daarin zitten de zorgactiviteiten gekoppeld aan de duur op detailniveau, zodat analyses gemaakt kunnen worden om prestaties te ontwikkelen, maar ook om later tarieven te kunnen berekenen. Vervolgens bleek dat de doorlevering naar de NZa langer duurde vanwege onder andere privacykwesties. Toen de data er was, bleek die data nog van onvoldoende (technische) kwaliteit om een productstructuur op te bouwen. Inmiddels is de data op het niveau dat prestaties ontwikkeld kunnen worden die daarna verfijnd kunnen worden om tarieven op te kunnen berekenen. Vóór 2020 gaan we dit echter niet meer redden.
Prestatiestructuur lastig
De NZa is samen met RN, VRA en ZN bezig met prestatieontwikkeling. Aanvankelijk liepen zij tegen onduidelijkheden en onmogelijkheden aan. Denk aan de 120 dagen-regel in combinatie met medisch herkenbare prestaties. Dat blijkt lastig, omdat het gemiddelde traject bij revalidatie langer duurt dan 120 dagen. Ook waren er te veel doelen en wensen gesteld die allemaal verwerkt moesten worden in de prestatiestructuur. De NZa heeft bij VWS aangekaart of van de 120 dagen-regel afgeweken mocht worden, maar dat was niet het geval.
Hoe verder?
Met betrekking tot de MSRZ heeft de NZa ook een planning op hoofdlijnen toegestuurd. Deze wordt verder uitgewerkt in een detailplanning. Door het uitstel is meer tijd voor consultatie en impactanalyses. RN vult aan dat gewerkt wordt aan de ontwikkeling van de patiëntgroepen op basis van behandelmodules voor de contractering. Menzis volgt de ontwikkelingen op de voet en hoopt dat de komende tijd concrete stappen worden gezet.