In de serie Uit Balans vertellen vrouwen over hun leven én over hun hormonen. Met in deze column: hoe je je leven afstemt op de kracht en de kwetsbaarheid van je hormonale ritme.
‘Een paar jaar geleden ben ik me voor het eerst gaan verdiepen in mijn cyclus. Ik ontdekte dingen die ik graag had willen weten toen ik veertien was. Zoals veel meiden van die leeftijd slikte ik toen de pil. Dat was vanzelfsprekend, maar op mijn vierentwintigste dacht ik opeens: wie ben ik eigenlijk zonder? Toen ik stopte, leek het alsof iemand het licht in mijn hoofd aandeed. Ik voelde me minder boos, een heel stuk kalmer – een verschil van 180 graden was het. Nu pas weet ik: vrouwen kunnen heel verschillend op de pil reageren. Het kan je enorm helpen, maar het kan je óók enorm in de weg zitten.
Sinds mijn bevalling gebruik ik een koperspiraaltje: een vorm van anticonceptie zonder hormonen. Dat bevalt me goed. Het doet zijn werk, maar mijn menstruaties zijn nu wel een stuk heviger. Waar ik eerst twee tot vier dagen bloed verloor, kan dat nu zes tot zeven dagen zijn. Drie daarvan zijn behoorlijk heftig. Je kunt dan gewoon op oude voet doorgaan. Ik heb besloten om mijn eigen hormonale kalender goed in de gaten te houden en mijn werk, sport en sociale leven daar zoveel mogelijk op aan te passen. Dat betekent dat ik geen overdaad aan afspraken plan op die menstruatiedagen en dat ik de meest intensieve trainingen bewaar voor de week van mijn ovulatie. Want als je erop let, is het echt ongelooflijk hoeveel verschil in capaciteit je hebt in die verschillende fasen van de maand.
Ik hardloop bijvoorbeeld veel. Laatst deed ik dat precies rond mijn eisprong – ik had geen waterfles mee, niks. Maar toen ik de beoogde vijftien kilometer erop had zitten, appte ik mijn man: ik kom voorlopig nog niet naar huis hoor, het gaat echt belachelijk goed vandaag. Zonder moeite plakte ik er nóg zeven kilometer aan vast. Het voelde alsof iemand alle poorten in mijn lijf openzette: aan energie, focus, zin. Maar aan de andere kant – als het dag één of twee van mijn cyclus is, dan kom ik soms niet verder dan vijf kilometer. Mijn lijf zegt dan: tot hier en niet verder, en dat accepteer ik. Niet omdat het niet kán, maar omdat ik niet meer dwars tegen mijn eigen biologie in wil ploegen. Op zwaardere dagen bouw ik nu bewust rustmomenten in: een halfuurtje op de bank, een kruik en thee. In plaats van te forceren dat ik fysiek allemaal inspannende dingen móét doen, kies ik vaker voor zachte bewegingen – yoga, pilatesachtige routines. En het helpt.
Natuurlijk, in mijn werk blijft het lastig: je mailt een opdrachtgever niet snel ik ben vandaag op dag twee van mijn cyclus, vandaag komt er even wat minder uit mijn vingers. Tegelijkertijd denk ik: het zou gezond zijn als we wél ruimte zouden maken voor deze realiteit. Er zijn landen waar menstruatieverlof bestaat, en dat is niet voor niets. Als je vrouwen wat meer ruimte gunt op die lastige dagen, dan lopen ze op de goede dagen zomaar zeven kilometer méér.
Uit Balans is een serie over vijf vrouwen die ieder op hun eigen manier omgaan met hormonale veranderingen. In persoonlijke columns delen zij hoe PMS, cyclus-schommelingen en de perimenopauze hun dagelijks leven beïnvloeden. Zonder taboes - en met veel eerlijkheid en humor. Voor meer herkenning, erkenning én begrip.
